بر چيزي كه گذشت
چيزي كه شكست
چيزي كه ريخت
چيزي كه نشد
حسرت نخور
زندگي اگر اسان بود با گريه آغاز نميشد

ای خداوند یکی یار جفاکارش ده
دلبری عشوه ده سرکش خون خوارش ده

تا بداند که شب ما به چه سان می‌گذرد
غم عشقش ده و عشقش ده و بسیارش ده

هییی خوابمان می اید ، بی حوصله

الاهـــی سینـــــه‌ای ده آتش افـــــروز
در آن سینـــه دلی وان دل همه ســــوز

هر آن دل را که سوزی نیست، دل نیست
دل افســـــرده غیر از آب و گل نیست

دلم پر شعله گــــردان، سینه پـــردود
زبـــــانم کن به گفتن آتش آلـــــود

کـــــرامت کن درونی درد پـــرورد
دلـــی در وی درون درد و برون درد

سرمایه‌ی عیش، صحبت یـــاران است
دشــواری مرگ، دوری ایشــان است


چـــون در دل خاک نیز یــاران جمعند
پس زندگی و مرگ به ما یکسان است

وإن یــکاد #قلبـــــــــــِ من

آن #چشـــم بی پرواے توستــــــــــ...

تا #نگاهـــــم مـــــــے کنی

از شـــر هر #بــــــــــد بیمــه ام

خواهی که ترا دولت ابرار رسد

مپسند که از تو بر کس آزار رسد

از مرگ میندیش و غم رزق مخور

کین هر دو بوقت خویش ناچار رسد

من از دیوانگی
خالی نخواهم بود تا هستم

که رویت میکند هشیار و
بویت میکند مَستم...

نه عمر خضر بماند نه ملک اسکندر
نزاع بر سر دنیای دون مکن درویش

بدان کمر نرسد دست هر گدا حافظ
خزانه‌ای به کف آور ز گنج قارون بیش


#حافـــــظ 💛