حرفها را دسته كردم با همه بدحالى ام
دوستى ميخواهم اينجا در كنار قالى ام

دوستى خوب و صديق از جنس جان و گوشها
پاك چون برگ سفيد دفتر نقاشى ام

بازگويم دردِ دل از كل اين دورانها
بازهم لبخند بينم با همه تكرارى ام!

گويم از جاهاى آدمها كه اصلا جور نيست
هركسى جاى دِگر بايد، از این شاكى ام!

گويم اما مي شود عقده زِ دل خالى مگر
باز هم من ماندم و باز آن رفیق عالیم

#دوستت دارم !
گفتنش ساده است؛
شنیدنش هم!
اما فهمیدنش
#دشوارترین ڪارِ دنیاست این روزها...
اما همین دشوارے زیباست !
زیباست برایِ #خاطرِ اطمینانِ دلت
ڪه بفهمد
هر #آواره اے عاشق نیست
هر #رهگذرے مجنون
و #تو لیلیِ خاطره هایِ هرڪس نخواهے بود . . .
‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌

حضورت شد امیده فردای من

کنار تو
هر لحظه
گویم به خویش که خوشبختیِ
بی کران با من است...

عکستو گذاشتم صفحه گوشیم
هر دفعه قفلش رو باز میکنم
نیم ساعت قفلش میشم

ديدن با نگاه كردن مگه فرقى هم داره؟!
+خيلییییی،
مثلا من همه رو ميبينم ولى تو رو نگاه ميكنم...

من و تو
یک عمر
آغوش
بهم بدهکاریم

سلام صبح دوستان بخیر سلامتی وخوشی