عطار در خسرو نامه، پس از مرگ مادر، او را انسانی معنوی و اهل اشک و آه سحر و راز و نیاز شبانه می شناساند و در رثای او چنین می سُراید: مرا گر بود اُنسی در زمانه به مادر بود و او رفت از میانه اگر چه «رابعه» صد تَهْمَتَن بود و لیک او ثانی آن شیر زن بود نه چندان است بر جانم غم او که بتوان کرد هرگز ماتم او بیا تا آه از این غم بر نیارم غمش در دل کشم دم بر نیارم… نبود او زن که مرد معنوی بود سحر گاهان دعای او قوی بود عجب آه سحرگاهیش بودی ز هر آهی به حق راهیش بودی… تو می دانی که در درد تو چون بود که رویش هر سحر پر اشک و خون بود خجسته باد بزرگداشت شاعر و عارف والاقدر محمد عطار نیشابوری
پسندیدن
اظهار نظر
اشتراک گذاری
Showing 506 out of 1936
ویرایش پیشنهاد
افزودن ردیف
لایه خود را حذف کنید
آیا مطمئن هستید که می خواهید این ردیف را حذف کنید؟
بررسی ها
برای فروش محتوا و پست های خود، با ایجاد چند بسته شروع کنید. کسب درآمد
پرداخت با کیف پول
هشدار پرداخت
شما در حال خرید اقلام هستید، آیا می خواهید ادامه دهید؟