شاخه با ریشه خود حس غریبی دارد
باغ امسال چه پاییز عجیبی دارد
غنچه شوقی به شکوفا شدنش نیست
با خبر گشته که دنیا چه فریبی دارد

پاییز حدیث کوچ برگی سرخ است
خندیدن گل زیر تگرگی سرخ است
بر لاله چرا کفن بپوشم، وقتی
زیبایی زندگی به مرگی سرخ است

برخیز و می بریز که پاییز می‌رسد
شتاب ای نگار که غم نیز می‌رسد

گر به خان ام بگذری بینی به پیشش مرز گل
چون گیا پیچیده بر نسرین و سیسنبر مرا

چه عجب که در دل من گل و یاسمن بخندد
که سمن بری لطیفی چو تو در برم نیامد

اگر چه از تو هزاران سخن بجا مانده
سکوت بوده هر آنچه زمن بجا مانده
عبور کرده ای و از تنت در این کوچه
هنوز عطر گل یاسمن بجا مانده

بدرود