پسندیدن
اظهار نظر
اشتراک گذاری
کشف کردن نوشته ها
پسندیدن
اظهار نظر
اشتراک گذاری
جهانا! چه بینی تو از بچگان
که گه مادری، گاه مادندرا؟
نه پاذیر باید تو را نه ستون
نه دیوار خشت و نه زآهن درا
که گه مادری، گاه مادندرا؟
نه پاذیر باید تو را نه ستون
نه دیوار خشت و نه زآهن درا
پسندیدن
اظهار نظر
اشتراک گذاری
پوپک دیدم به حوالی سرخس
بانگک بر برده به ابر اندرا
چادرکی دیدم رنگین برو
رنگ بسی گونه بر آن چادرا
ای پرغونه و باژگونه جهان
مانده من از تو به شگفت اندرا
بانگک بر برده به ابر اندرا
چادرکی دیدم رنگین برو
رنگ بسی گونه بر آن چادرا
ای پرغونه و باژگونه جهان
مانده من از تو به شگفت اندرا
پسندیدن
اظهار نظر
اشتراک گذاری
عارفان بر این باورند که جهان همچون زادگاهی است که طفل از آن متولد می‌شود. همهٔ ما انسان‌ها در این دنیا همچون بچه‌هایی هستیم که در رحم مادر به سر می‌بریم و هنگامی که زمانش برسد، باید این جهان را ترک کنیم. همهٔ ما این را می‌دانیم، اما نمی‌خواهیم اینجا را ترک کنیم، می‌ترسیم از مردن، گویی مردن پایان است و زوال، گویی با مرگ از وجود و هستی و بودن باز می‌ایستیم. اما مرگ تولد است، تولدی دوباره در زادگاهی دیگر…
پسندیدن
اظهار نظر
اشتراک گذاری
«خودت، خانه‌ات، قلبت و ذهنت و روحت را زره‌پوش می‌کنی، چنان‌که هیچ راه نفوذی نباشد، طوری‌که هیچ‌کس نتواند تو را بیازارد و قلبت را مجروح کند، اما ناگهان روزی کسی جایی جوری راهی پیدا می‌کند و طوری وارد زندگی‌ات می‌شود که فکرش را هم نمی‌کرده‌ای…
پسندیدن
اظهار نظر
اشتراک گذاری
گرفت خواهم زلفین عنبرین ترا
به بوسه نقش‌کنم برگ یاسمین ترا
هر آن زمین که تو یک ره برو قدم بنهی
هزار سجده برم خاک آن زمین ترا
هزار بوسه دهم بر سخای نامهٔ تو
اگر ببینم بر مهر او نگین ترا
به تیغ هندی گو: دست من جدا بکنند
اگر بگیرم روزی من آستین ترا
اگر چه خامش مردم که شعر باید گفت
زبان من به روی گردد آفرین ترا
به بوسه نقش‌کنم برگ یاسمین ترا
هر آن زمین که تو یک ره برو قدم بنهی
هزار سجده برم خاک آن زمین ترا
هزار بوسه دهم بر سخای نامهٔ تو
اگر ببینم بر مهر او نگین ترا
به تیغ هندی گو: دست من جدا بکنند
اگر بگیرم روزی من آستین ترا
اگر چه خامش مردم که شعر باید گفت
زبان من به روی گردد آفرین ترا
پسندیدن
اظهار نظر
اشتراک گذاری
دلا تا کی همی جویی منی را
چه داری دوستْ هرزه دشمنی را
چرا جویی وفا از بی‌وفایی
چه کوبی بیهُده سرد آهنی را
اَیا سوسن بناگوشی که داری
به رشک خویشتن هر سوسنی را
یکی زین برزن ناراه برشو
که بر آتش نشانی برزنی را
دل من ارزنی عشق تو کوهی
چه سایی زیر کوهی ارزنی را
ببخشا ای پسر بر من ببخشا
مکُش در عشق خیره چون منی را
بیا اینک نگه کن رودکی را
اگر بی‌جان روان خواهی تنی را
چه داری دوستْ هرزه دشمنی را
چرا جویی وفا از بی‌وفایی
چه کوبی بیهُده سرد آهنی را
اَیا سوسن بناگوشی که داری
به رشک خویشتن هر سوسنی را
یکی زین برزن ناراه برشو
که بر آتش نشانی برزنی را
دل من ارزنی عشق تو کوهی
چه سایی زیر کوهی ارزنی را
ببخشا ای پسر بر من ببخشا
مکُش در عشق خیره چون منی را
بیا اینک نگه کن رودکی را
اگر بی‌جان روان خواهی تنی را
پسندیدن
اظهار نظر
اشتراک گذاری
«خدای من، عشق من، معبود من، ما را از کسانی قرار بده که تو را عبادت می‌کنند و همواره نام تو را بر زبان می‌آورند و در قلبشان جز یاد و نام تو نیست و همه چیز را در تو و بندگی تو می‌یابند. خدایا، نگذار روی زمین با چشمان نقاب‌زده و گوش‌های کرشده و قلب‌های مهر و موم شده وقتمان را تلف کنیم. خدایا، چشمان این دختر را به روی عشق واقعی باز کن و ظرفیت روح او را را برای کشف حقایق گسترده و وسیع کن. اساس و جوهرهٔ دنیای تو در قلب مادر است، پس چشم او را به روی این حقایق باز کن.» ـ آمین.
پسندیدن
اظهار نظر
اشتراک گذاری
زنان موجودات عجیبی هستند مقاوم‌اند، در حالی که کوچک‌ترین مشکلات را دوام نمی‌آورند ساده و زودباورند، در حالی که هیچ دروغی را باور نمی‌کنند فراموشکارند، در حالی که هیچ اهانتی را فراموش نمی‌کنند تا اینکه عاشق می‌شوند، آن‌گاه دروغ‌ها را می‌فهمند، اما آن‌ها را باور می‌کنند اشتباه‌ها را می‌بینند، اما آن‌ها را فراموش می‌کنند و صادقانه عشق می‌ورزند اینکه بی‌منت عاشق باشی اینکه آغوشت امن‌ترین منزلگاه خستگی‌های مردی باشد اینکه تمام تمام زندگی مردی باشی اینکه با همهٔ جدیت و سرسختی، مهربانی از چشمانت متبلور شود معجزه‌ای است که فقط در تو ای شاهکار آفرینش تبلور پیدا کرده است تو که معجزهٔ دست خداوندی، ای زیباترین سرود الهی، بهشت از برای تو آفریده شده است…
پسندیدن
اظهار نظر
اشتراک گذاری
Showing 705 out of 1936