...

...

...

...

...

.

چه غریب ماندی ای دل ! نه غمی،نه غمگساری

نه به انتظار یاری،نه ز یار انتظاری

غم اگر به کوه گویم،بگریزد و بریزد

که دگر بدین گرانی نتوان کشید باری

‌‌‌‌‌‌‌‌

هرڪجا دانه و دام
است ڪَرفتارش منم.



همه درخواب خوشند
خسته وبیدار منم.



جون به بازار نبود
مشترے غصه و غم.



هرڪجا غصه فروش
است خریدار منم

طومارِ خوش عمر مرا یکسره پیچید
وقتی که پرستوی دلم پر زد و کوچید

خورشید میان افقِ سرخ فرو رفت
خونِ دل من بود که بر واقعه پاشید

جز پاسخ بی مهری و رد هیچ ندیدست
موجی که سرِ صخره سرش را زد و کوبید

ای شوکت و ای مسند و آوازه ی مصری
صد بار دل از چاه حسدهای تو لرزید

از خنده ی اجباری من در پس هر غم
خندید به من آینه وقتی که مرا دید

تأویل تو سودی ندهد ، قحطی مهرست
صد نیل اگر یکسره پس رفته و خشکید

در پیش من از شرم ، رخش سرخ و سرش زیر
شد لاله ی وارونه ی من پیچک هر بید

مــرد وقــتــے #عــاشــق زنــے مــیــ‌شــود
در دل خــود پــنــهانــش مــیــ‌ڪــنــد
مــبــادا ڪــه دیــگــران او را بــدزدنــد،

اما زن وقــتــے #عــاشــق شــد آن را جــار مــیــ‌زنــد تــا ڪــســے بــراے نــزدیــڪ شــدن بــه آن مــرد تــلــاش نــڪــنــد ...

مــرد بــه خــاطــر یــڪ عــقــیــده هرڪــســے را قــربــانــے مــیــ‌ڪــنــد و زن بــه خــاطــر یــڪ نــفــر هر عــقــیــده‌اے را ...

مــرد عــقــل اســت و زن قــلــب ...
به همــیــن خــاطــر در هر رابــطــه‌اے زن بــیــشــتــر از مــرد اذیــت مــیــ‌شــود ...