وقتي كه باران ميزند بر قابِ شيشه

بايد برايت شعر گويم تا نميرم


دلتنگم اما چاره اي اين دل ندارد


بايد جلوي اشكهايم را بگيرم....

چون دلت با من نباشد

همنشینی #سود نیست

این دلم تنها برای تو ،،،گلستان تو بود

هرچه گفتم از فراق زلف مستان تو بود

یادِ تو باشـد که بعد از رفـتنت تا بـه ابد

قتل عمد این دو بیتی‌ها به دستان تو بود

نیستم بلبل که بر گلشن نظر باشد مرا
باغهای دلگشا در زیر پر باشد مرا

تلخرویان را می روشن گوارا می کند
ابر بی می، کوه بر بالای سر باشد مرا

نیستم یک لحظه بی مشق جنون، هر جا که هست
نوخطی پیوسته در مد نظر باشد مرا

باده نتواند برون بردن مرا از فکر یار
دست دایم چون سبو در زیر سر باشد مرا

تمام خاک را گشتم
به دنبال صدای تو

تو را من با تمام انتظارم جستجو کردم
کدامین جاده امشب می گذارد سر به پای تو؟

نشان خانه ات را از تمام شهر پرسیدم
مگر آن سو تر است از این تمدن روستای تو؟

به یاد داشته باش:

#آینده کتابی ست که

امروز می نویسی

پس چیزی #بنویس که

فردا از خواندن آن #لذت ببری

ایزد، که جهان در کنف قدرت اوست
دو چیز به تو بداد، کان سخت نکوست




هم سیرت آن که دوست داری کس را
هم صورت آن که کس تو را دارد دوست

همه
دوست داشتن ها
دلپذیرند ...
اما آن دوست داشتنی زیباست
که بوی ماندن می دهد ...

اے تو برقلب من از هرڪه سزاوارترین
این منم در ره جانان تو غمخوار ترین

آن لب لعل تو اے دوست چه با من بڪند
بے‌گمان هست پراز رمزو پر از اسرارترین

گر تو از ڪوے منِ دلشده آخر بروی
می شوم از غم هجران تو بیمار ترین

ساحت عشق تو از هرچه ڪه آلوده بَری
این منم بهر وصالِ تو چه دلدارترین

ای وفا دارترین و ، تو همه مونس جان
می ڪنم جان به فداے تو وفادارترین

ما آدما برای این‌که دوست داشتنمون

رو ثابت کنیم هرکاری میکنیم ولی

حواسمون نیست که با هرکارمون

غرورمون ذره ذره آب میشه...

کاش برای خودمون ارزش قائل میشدیم...