دلــم ...
ز نازڪی خود
شڪستــ در
غم عشــــق
و گرنہ ...
از تـو نیاید
ڪه دل شڪن باشی...

خوشم با شمیم بهاری که نیست
غباری که هست و سواری که نیست

به دنبال این رد خون آمدم
پی دانه های اناری که نیست

مگردید بیهوده‌ای همرهان
به دنبال آیینه داری که نیست

به کف سنگ دارم ولی می‌دوم
پی شیشه های قطاری که نیست

تهمتن منم تیر گز می‌زنم
به چشمان اسفندیاری که نیست

دو فصل است تقویم دلتنگی‌ام:
خزانی که هست و بهاری که نیست...

سنت که بالا میره

دیگه برات مهم نیست،

کی بهتر حرف میزنه یا

قشنگ تر ابراز علاقه میکنه

یا خوشتیپ تره

اینکه کی «بهتر میفهمتت»

برات مهم میشه..

گاهــــــــــی پای کسی می مانی...
که نه دیدیش ...
نه می شنــــــــــاسیش

فقط حسش کرده ای ...
تجمســــــــــش کرده ای؛

پشت هاله ای از ...
نوشته های مجــــــــــازی ...
روی پیج مجازی اش ...

که هر روز می خوانی و ...
در جوابش می گویــــــــــی
دوستت دارم زندگی..

تو...
فقط چند روز است که نیستی
من...
هزاران قرن است که دلتنگم

جانا !
دل است آنچه بر آن پا نهاده‌ای ...

آغوشت را برایم آماده ڪن
خسته م ، از این همه نشستن
در قطار زندگی ،
گویا ایستگاه آخر است ،


میخواهم استراحت ڪنم
بعد از سفری دور و دراز ، در اتاقِ بازوانت
‌
دلم خوابی ابدی میخواهد...

ما در چشم به‌هم زدنی راهی را برمی‌گزینیم که باقی عمر باید تاوانش را پس بدهیم. آن تصمیم است که تعیین می‌کند چه آدمی قرار است بشویم؛ چه در چشم دیگران و چه در چشم خودمان.

شاید حق با الیزابت زاکل بود که می‌گفت کسی که احساس مسئولیت می‌کند آزاد نیست، چون مسئولیت یک وظیفه است، یک بار سنگین. اما آزادی یک میل است.
‏
📕#ما_در_برابر_شما
✍🏻#فردریک_بکمن

حتی اگر عشق خریدنی هم بود،
باز هم نمی‌توانستم آن‌ را به دست بیاورم٬ چون پول نداشتم!

می دانید ، زمان خیلی زود میگذرد ، بعد آدم می بیند که راه حل های زندگی خیلی محدود است ، به همین دلیل خیلی چیزها جا می افتند ، ثابت می مانند ، آن قدر ثابت که حتی ، فکراین که آدم بتواند تغییرشان دهد خنده دار و حیرت انگیز می شود .