آمــدم عـرض ادب بـر قـدمِ یار کنم
دل و جان را به فدایِ گلِ بی خار کنم

آمدم تاکه شوم بر درِ توحلقه به گوش
دل دهم برتو و خودرا به تو دلدار کنم

کرده بودند رقیبان همه روزم شب تار
همــهٔ روز رقیبــان چـو شبِ تار کنم

گر تو خواهی که بیایی ز دلم یاد کنی
گل بپاشم بـه رهت، شهر خبردار کنم

یا که خواهی تو بیایی به رقیبم برسی
ســرِ راه تـو بگیـرم ز تــو دیـدار کنم

ای خلیل ازغم عشقِ چه کسی مینالی؟
گــو کـه دل را بدهـم شهرهٔ بازار کنم.

نادان ترین انسانها
کسانی هستند که
دیگران را از روی
عبادات ظاهری ایشان
قضاوت میکنند

غافل از اینکه انسانیت
در رفتار ماست که انجام میشود

نه در شعارهای که میدهیم...

چو فکرت کنم عمر کوتاه رفت
گهی در ره و گاه بی راه رفت

جوانی سراسر به غفلت گذشت
و پیری در این حسرت و آه رفت

چه شب‌ها که با یاد رفیقان گذشت
چه اندوهم از هجر آن یار رفت

دمی سرکشی، گاه با سوگ و غم
همه عمر با گاه و بی گاه رفت

همه مکنتم جز غمی بیش نیست
جوانی سیه، عشق در چاه رفت

دلتنگم آنچنان که اگر
بینمت به کام،
خواهم که جاودانه
بنالم به دامنت...
شاید که جاودانه
بمانی کنار من
ای نازنین که هیچ
وفا نیست با منت..

سلام برهمه دوستانم . صبح همگیتان بخیر

دوستان ببخشید اگه نیومدم

.از همه دوستان سپاس گذارم
شبتون بخیر