در غـم قامـت رعنـای تو

شمشـاد شکسـت

بـس‌که شیـرین دهنـی

حـرمت قنـاد شکـست

ای شمـالی که تنـت

ساز جنـوبی زده اسـت

عربـی رقـص نکـن

هیبـت بغـداد شکسـت

دل نبض نفسهـاے
تـورا مےدانـد

ایــن سینـه فقـط
تـورا‌فـرامےخـوانـد

ازایـن همـه یـادگـار
وایـن خـاطـره هـا

عشق است ڪه تـاابـد
بـه دل مےمـانـد

دلم یخ می‌زند گاهی

دراین سرمایِ تنهایی

شبم قندیل می‌بندد

از این یخ‌هایِ تنهایی

قلم آهستہ می‌راند

بر این خطِّ بلند ، امّا

گمانم یاد می‌گیرد

زِ من انشایِ تنهایی

چه دعایی کنمت اول صبح
خنده ات از ته دل
گریه ات از سر شوق
روزگارت همه شاد
سفره ات رنگارنگ
و تنی سالم و شاد
که بخندی همه عمر
در کنار عشق

سلام صبح تون بخیر

نازنینا صبح شد آن چشم خود را باز کن

خــورشــید درخــشـیـد بـرایــش نـاز کن

روز زیــبــا را بـا لـبـخــنــــد آغــاز کن

کــلامـت را بـا صـبح بـخـیـر آغاز کن