ترسو هستیم.
تکلیفمان با خودمان مشخص نیست،
حتی با خواسته هایمان.
میترسیم
از دل به دریا زدن
از "نه" شنیدن
از اینکه بخواهیم و نشود
حتي از اینکه کسی لیاقتمان را نداشته باشد!
مانده ایم
میان "گفتن" و "نگفتن"
ما یک عمر بدهکار دل هایمان میمانیم
خدا ؛
عشق را به شما هدیه نداد
تا آن را در قلب خویش نگه دارید؛
عشقی که ابراز نشود،
عشق نیست...
حذف کن کسانی را
ک باعث غمت می‌شوند
بیش از حد که کوتاه بیایی,
می‌شوی کوتاه‌ترین دیوار!
گاهی ببخش و سـرد باش
بگذار دلخوش نباشند
به گـرمای وجودت که
هروقت بخواهند کنارت‌بزنند.
اجازه نده خوشحالیت خیلی به آدمای دیگه بستگی داشته باشه
باید انسان برای خودش یه حریم
و حرمت هایی داشته باشد
نباید انقدر خوب بود که بقیه
پیش خودشان خیالاتی شوند
دلت را بشکنند و لبخند بزنی
بشکنند و لبخند بزنی
بشکنند و لبخند بزنی
تا کی...
برای آنهایی که تا رویت را برگردانی
اَنگ ساده لوحی بر پیشانی ات میزنند
گاهی باید با آدم ها همچون خودشان رفتار کرد،
تا بدانند تحمل خودشان
کار آسانی نبوده است.
شادی را هدیه کن به کسانی که آن را از تو گرفتند،
عشق بورز به آنها که دلت راشکستند،
دعاکن برای آنهاکه نفرینت کردند،
نگران نباشید ...
خودتان را عادت ندهید به دلشوره
"به آخرش چی میشه" ها
مبادا یک روز به خودتان بیایید
و ببینید در تمام روزهایی که گذشته بجای زندگی کردن نگرانی به خورد دلتان داده اید ....
زندگی کنید
تقدیر کار خودش را بلد است ...
سینه ام را غرق غم کردی و میگویی برو
بـر دلـم درمـان هر دردی و میگویی بـرو
با نـگاه گرم تو عاشـق شـدم در یک نگـاه
اینک امـا با دلـم سـردی و میگویـی بـرو
رفته ای ، بر رفتن من میکنی اصرار چون
ترس این داری که برگردی و میگویی برو
مـیروی تـنـها برو ، با خود مبر دارایی ام
خـاطراتـم را کـجا بـردی و میـگویی بـرو
سـرخـی گـل های زیبـای بـهارم بـودی و
مـوقـع رفـتن عـجب زردی و میگویی بـرو
مـعرفت را بـهر تـو کردم فـراوان ، عاقبت
بـا مـرامـم کردی نـامردی و میگویی بـرو
