کم کم غروب واقعه از راه می رسید
یک زن میان دشت، سراسیمه می دوید



این خیمه ها نبود که آتش گرفته بود
آتش میان سینه ی او شعله می کشید



راهی نمانده بود برایش به غیر صبر
باید دل از عزیز سفر کرده می برید



مردی که رفت و از سر نی حسّ بودنش
قطره به قطره سرخ و غریبانه می چکید



آن مرد رفت و واقعه را دست زن سپرد
باید حماسه پشت حماسه می آفرید

تجربه‌ی اولین‌ها
با توزیباست

مثلا
شروع همین

🔳❣️بیوفایی میکنی
🔳❣️من هم تماشامیکنم
🔳❣️فرصتی تازه برای
🔳❣️گریه پیدامیکنم
🔳❣️دوستتدارم


🔳❣️ولی میترسم ازرسواشدن
🔳❣️هرچه اززیباییت
🔳❣️گفتندحاشامیکنم
🔳❣️من که یک لشکر
🔳❣️حریفم نیست تسلیم توام

✳️⚜️همیشه

✳️⚜️به کسی

✳️⚜️فکر کن

✳️⚜️که تو

✳️⚜️رو دوست دارد

✳️⚜️نه کسی که

✳️⚜️تو دوستش داری

♠️خــــــــدآآ مَـگہ نَــگُفتے ‍؟

💔♠️پـیروزے بَـعــدِ هَـرسَـخـتیہ

💔♠️پـس چـرآ هَـرچـے میـبآزیـم

💔♠️بـآزَم بعـــدِش بَدبَـخـتیہ؟

‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌