نپرس حال مرا تا غزل به لب دارم
خودت بفهم که حالم بد است و تب دارم
.
فقط بگو لقب "شاعری" به من ندهند
بگو که من دل خونی ازین لقب دارم
.
... و بی تو این همه شعری که هیچ می ارزند
... و بی تو دفتر شعری که بی سبب دارم
.
ببین به چشم خودت، بی تو سرد و متروک است
همیشه خانه ی عشقی که آن عقب دارم
.
تو چند ساله شدی؟! آه! چند ساله شدم؟
کجا دگر خبر از سال و ماه و شب دارم؟
.
بیا و این دم آخر کنار چشمم باش
مباد بی تو بمیرم ... چقدر تب دارم !
گــــاهی.. 😔
ﺩﻟم ﻣﯿﺨـــﻮﺍﻫﺪ ﻭﺳـــﻂ ﺟﺎﺩﻩ ﯼ ﺯﻧﺪﮔﯿــــــم ﺑﺎﯾﺴــــﺘم ... ﺑﺎﺗﻤــﺎﻡ ﻭﺟـــﻮﺩم ﺩﺍﺩ
ﺑﺰﻧﻢ ..
ﺧﺴﺘـــــــه ﺍم . . .
ﺧﺴﺘــه ﺍﻡ ﺍﺯﺗﻤـــﺎﻡ ﻟﺤﻈــــه ﻫﺂ . .
ﺧﺴﺘــه ﺍﻡ ﺍﺯ ﺗﻤــﺎﻡ ﺣـــﺮف ﻫﺂ . .
ﺧﺴﺘــه ﺍﻡ اﺯ ﺗﻤـﺎﻡ ﺩﯾـــــﺪِﻫﺂ . . .
ﺧﺴﺘه ﺍﻡ ﺍﺯ ﺗﻤـــــــــﺎﻡ ﺷﻨـــــﯿﺪﻫﺂ .
ﺧﺴﺘه ﺍﻡ ﺍﺯ ﺗــــــﻤﺎﻡ ﺁﺩﻡ ﻫﺂﯾﯽ ﮐـــﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﺑــــــــــــﺂﻭﺭم ﺑﻮﺩﻧﺪ ...
در عجبم از دل پر درد خویش
باز گرفت راه مشقت به پیش
هجر شده همدم و همراه او
باز نموده هوس زهر و نیش
این دلکم باز بسی خون شده
گشته همان مجمر خاطر پریش
امده بود لطف و مرمت کند
خانه خرابی دلم گشته بیش
چون که نشد سهم دلم عاشقی
تکیه دهم باز به دل های ریش
عاقبت عشق همین هجرهاست
طرد کند عقل و هر آیین و کیش
#مولانا
آنکه چون سایه
ز شخص تو جدا نیست، منم
مکش ای دوست
تو بر سایه خود،خنجر خویش!
#مولانا
روز آن است
که خوبان
همه در رقص آیند
ما ببندیم دکانها همه بیکار شویم