گلی را که دیروز
به دیدار من هدیه آوردی،
ای دوست
دور از رخ نازنین تو
امروز پژمرد …
همه لطف و زیبایی‌اش را
که حسرت به روی تو می‌خورد
و هوش از سر ما به تاراج می‌برد،
گرمای شب برد …
صفای تو اما،
گلی پایدار است …
بهشتی همیشه بهار است؛
گل مهر تو در دل و جان،
گل بی‌خزان
گل، تا که من زنده‌ام ماندگار است.

غم مانند گل خشک شده ای است
که عطر خود را از دست داده
اما همیشه در قلب شما باقی خواهد ماند

انصاف نیست این گل پژمرده شود …
باید در کنار این آواز گل دهد
روشن است،
این چراغ است،
روشن است که عمر ما
پس از پژمردن این هزاران گل سرخ
به پایان می‌رسد …!