ﺭﻭﺯﯼ ﺗﻮ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯿﺸﻮﯼ،ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﻋﺮ ﻣﯿﺸﻮﻡ
ﻣﻦ ﺩﺭﺧﯿﺎﺑﺎﻧﻬﺎﯼ ﮔﯿﺞ، ﺭﻭﺯﯼ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻣﯿﺸﻮﻡ...
ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻣﻦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﮔﻢ ﻣﯿﮑﻨﻢ
ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻋﺸﻘﻢ ﻣﯿﺮﻭﻡ، ﻣﺮﻍ ﻣﻬﺎﺟﺮ ﻣﯿﺸﻮﻡ...
ﺣﻮﺍﯼ ﻣﺼﺮﻉ ﻫﺎﯼ ﻣﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﻫﻮﺍﯼ ﺁﺩﻣﺖ
ﺑﺎ ﮔﻨﺪﻡ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﺗﻮ،ﻣﻦ ﺑﺎﺯ ﮐﺎﻓﺮ ﻣﯿﺸﻮﻡ...
ﺩﺭ ﻃﺮﺡ ﻟﺒﻬﺎﯼ ﺗﻮ ﻣﻦ، ﯾﮏ ﺷﻌﺮ ﺧﺎﻣﻮﺷﻢ ﻭﻟﯽ
ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺑﯿﺖ ﺁﺧﺮ ﻣﯿﺸﻮﻡ...
ﺍﯾﻦ ﺧﻂ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻫﻢ ﯾﮏ ﻧﺸﺎﻥ،ﻭﻗﺘﯽ ﺗﻮ ﭘﯿﺪﺍﻣﯿﺸﻮﯼ...
ﻣﻦ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﮔﻮﯾﻨﺪﻩ ﯼ ﺷﻌﺮ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﻣﯿﺸﻮﻡ،