ک نفس با ما نشستی خانه بوی گل گرفت
خانه ات آباد کاین ویرانه بوی گل گرفت

از پریشان گویی ام دیدی پریشان خاطرم
زلف خود را شانه کردی شانه بوی گل گرفت

پرتو رنگ رخت با آن گل افشانی که داشت
در زیارتگاه دل پروانه بوی گل گرفت

لعل گلرنگ تو را تا ساغر و مِی بوسه زد
ساقی اندیشه ام , پیمانه بوی گل گرفت

عشق بارید و جنون گل کرد و افسون خیمه زد
تا به صحرای جنون افسانه بوی گل گرفت

از شمیم شعر شورانگیز آتش، عاشقان
ساقی و ساغر، مِی و میخانه بوی گل گرفت

‌
دل عشاق روا نیست که دلبر شکند
گوهری کس نشنیده است که گوهر شکند

بر نمی‌دارم از این در سر خویش ای دربان
صد ره از سنگ جفای تو گرم سر شکند

"مے نویسم براے تو"

براے تو ڪہ بودنت را
نہ چشمانم میبیند،

نہ گوش هایم مےشنود،
نہ دستانم لمس می ڪند.

تنها،صادقانه با دلم
احساست می ڪنم.

چه باحال ترجمه رو "در مورد شما نظر داد صدا " وای چه باحال ترجمه کردم البته تقصیر گوگل دیگه

اگر عالم بود خندان مرا بی‌تو بود زندان

بس است آخر بکن رحمی بر این محروم زندانی

اگر با جمله خویشانم چو تو دوری پریشانم

مبادا ای خدا کس را بدین غایت پریشانی

عشرتی گر هست
دلها را به هم جوشیدن است

کی شود یک دانه ی انگور
را تنها شراب !!

امشب ای ماه به درد دل من تسکینی
آخر ای ماه تو همدرد من مسکینی
کاهش جان تو من دارم و من می‌دانم
که تو از دوری خورشید چها می‌بینی

ﻣﺮﺍ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻦ
ﮐﻤﯽ ﺗﻨﻬﺎ
ﮐﻤﯽ ﺑﯽ ﮐﺲ
ﮐﻤﯽ ﺍﺯ ﯾﺎﺩﻫﺎ ﺭﻓﺘﻪ
ﺧﺪﺍ ﻫﻢ ﺗﺮﮎ ﻣﺎ ﮐﺮﺩﻩ
ﺧﺪﺍ ﺩﯾﮕﺮ ﮐﺠﺎ ﺭﻓﺘﻪ …؟ !
ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﻣﺮﺍ ﺁﯾﺎ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﻫﺴﺖ

شاید نمی دانی ولی ،
از
خود
خلاصم
ڪرده ای...