من با صدای نفس کشیدنت هم
عاشقی میکنم
حتی اگر آرام و بی صدا
خودم را بگذارم در دستهات
و بروم
حتی وقتی از کنارت رد شوم
برای پرت نشدن حواست
بوی تنت را پُک بزنم
نه!
تو را با هیچ چیز عوض نمیکنم
حتی با زندگی !
#عباس_معروفی
#اوشو
حقیقت هرگز با جمعیت ها نیست،
همیشه با فرد است. حقیقت هرگز برای عوام و توده ها نیست،
برای تعدادی اندک از انسانهای نادر است.
حقیقت برای اکثریت نیست،
برای افراد منحصر به فرد و هشیار است که حاضر هستند برای آن هر بهایی بپردازند
پس اگر مایل به درک حقیقت هستی،
از راهی نرو که روندگانش ، بسیار است.
از مسیری برو که خلوت است و پویندگاتش اندکند.
کم گوی و به جز مصلحت خویش مگوی
چیزی که نپرسند
تو از پیش مگوی
از آغاز دو گوش و یک زبانت دادند
یعنی که دو بشنو و یکی بیش مگوی.
کارِ عالم نیک دیدم، هیچ بر بنیاد نیست
بر دلِ خاصان ز عالم جز غم و بیداد نیست
دادهام انصاف و شد معلومِ من کاندر جهان
هیچکس را خاطری از بندِ غم آزاد نیست
من که از من عالمی شادند، چون میبنگرم
طبع من یک ساعت از گردونِ گردان شاد نیست!
آنچنان از خوشدلی دورم که اندیشم که من
خوشدل و آسوده کِی بودم، مرا بر یاد نیست!
خانهی گِل گرچه آباد است ما را، زآن چه سود؟
چون زمانی حجرهی دل از طَرَب آباد نیست...
مجیر_بیلقانی
بعضی از آدمها پر از مفهوم هستند
پر از حسهای خوبند
پر از حرفهای نگفتهاند
چه هستند، هستند
و چه نیستند، هستند
یادشان
خاطرشان
حسهای خوبشان.
آدمها
بعضیهایشان
سکوتشان هم پر از حرف هست
پر از مرهم به هر زخم است...
ﺑﻌﻀﯽ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﺑﺎﻋﺚ میشوند
كهﺧﻨﺪﻩ ﯼ ﺷﻤﺎ ﮐﻤﯽ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ
ﻟﺒﺨﻨﺪﺗﺎﻥ ﮐﻤﯽ ﺩﺭﺧﺸﺎﻥ تر
ﻭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺗﺎﻥ ﮐﻤﯽ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﻮﺩ...
ﺳﻌﯽ ﮐﻨﯿﺪ شما هم ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﺑﺎشید
قدر یکدیگر رو بدانیم...
زندگی کاش که بر وفق مرادت باشد
آنکه از یاد تو را برد به یادت باشد
بعد از این از ته دل کاش بخندی،
نه فقط خنده برکنج لبت،
از سر عادت باشد
سلاااااااام
لحظاتتون پراز شادی
و
شادی و خنده هاتون همیشگی
آخـرین شعـرم بـرایت
یادگـارے مے شـــود
میـروم اما نصیبت بے قـرارے
مے شـود
منتظــر بـودم ڪہ بـرگـردے
ولـے خواهے، تو دید
بعــد مــن روز و شبت چشــم
انتظارے مے شود
"پدر" در روزگاران قدیمی
به اوج دل خوشی تو "سایه" بودی
نبودم شکوه از آن روزگاران
ولیکن شادیم در "خانه" بودی...
چو کودک بودم و در فکر بازی
تو در کوشش در این "کاشانه" بودی..
کنون چون گشته ام "بابا" در این خاک
در عشقت ای پدر "مستانه" بودی..
دلم خون شد پدر جویای مهرت
کجا چون تو بود٬ "افسانه" بودی
به فصلی رسیده ام که...
نه روز دارد
نه شب...!
فقط غروب است
که روی غروب می افتد؛
آسمانی که وا نمی شود و
ابرهایی که نمی بارند؛
و زمینی که قهر است و
به آغوشم نمی گیرد...!
تنها صدای پنجه ی باد است
که سرم را پُر می کند و
دلم را خالی؛
میوه داده دلتنگی ام
نمی چینی...!