گل من ناز نمودی ، چه سلامی چه علیک!!!

دل مارو "تو" شکستی ، چه سلامی چه علیک!!!


آن زمانی که دلم پیش دلت بود گرو

رفتی با غیر نشستی ، چه سلامی چه علیک!!!

روزهای رفته که برنگشت.
دعاها که اثر نکرد.
فاصله‌ها که پر نشد.
خواب‌ها که تعبیر نشد.
تو که نیامدی.
تو که مهربان نشدی.
تو حتی نگران هم نشدی.
نیامدی، نشد.
اما تمامِ این‌ سالها به من آموخت دیگر منتظر نباشم.
منتظرِ هیچ قولی،
هیچ حرفی،
هیچ ایده‌ای،
اندوهِ نداشتنت، به من آموخت آنقدر قدرتمند هستم که از نبودن‌ها و نشدن‌ها، نخواهم مُرد.
آموخت، منتظر نباشم و با اعتماد به خودم جلو بروم نه با تحسین و تشویق دیگران، نه با وابستگی و منتظرِ دیگران بودن و این بزرگترین هدیه‌ی تو بود.
هدیه‌ای که نتوانست مرا به تو نزدیک کند اما توانست مرا به خودم نزدیک كند...

شاعر به سرش زد غزلی داشته باشد
تأکید به عشقی ازلی داشته باشد-

این شعر که با نام علی می‌شود آغاز
ابیاتِ به طعمِ عسلی داشته باشد

تردید نداریم که در عرش، خدا نیز
چون حیدرِ کرّار، یَلی داشته باشد!

هرچند اذان مدح خدا می‌کند اما
با ذکر تو "خَیرِ العَملی" داشته باشد

در آتشِ دوزخ نرود پای کسی که
یک‌ذره به دل حُبّ علی داشته باشد...

گاهی فکـر میکنم کــار تـــو“سـخت تر” از من است!!مـن یک دنـیا دوستت دارم…

و تو زیر بـار این همه عشـــــق قـد خم نمیکنی..

نه اَز سرم می‌اُفتی
نه اَز چشمانم
کجایِ دلم نشسته‌ای
کِه جایت این قدر اَمن اَست

به قصد ضربه ای دیگر نشستی در کمین ، ای عشق !
خدا داند چه داری باز هم در آستین ، ای عشق !

در این سی سال و اندی عمر کردی آنچنان پیرم
که جا دارد بگویم ناز شصتت ، آفرین ، ای عشق !

رفیق نیمه راهم بوده ای هر چند می گفتی
که همراه منی تا لحظه های واپسین ، ای عشق !

درونم مرد آنکس که همیشه سر به راهت بود
جدا شد تا ابد راه من از تو بعد از این ، ای عشق !

تقاصم را زمانه از تو می گیرد ، خیالی نیست
جهان دار مکافات است ، بنشین و ببین ، ای عشق !

تصویری زیبا ازرود مرزی ارس (آراز)شهرستان جلفا آذربایجان شرقی