آدمی به مرور آرام میگیرد بزرگ میشود بالغ میشود و پای اشتباهاتش میایستد گذشتهاش را قبول میکند، نادیدهاش نمیگیرد میفهمد که زندگی یک موهبت است، یک غنیمت است یک نعمت است و نباید آن را فدای آدمهای بیمقدار کرد! اصلا از یک جایی به بعد حال آدم خودش خوب میشود
پک زدن به سیگار هیچ معنایی ندارد الا نوعی لجاجت با خود، و حتی لجاجت در تداوم نوعی عادت. عجیب ترین خوی آدمی اینست که می داند فعلی بد و آسیب رسان است، اما آن را انجام می دهد و به کرات هم.