یادم باشد که....
ﺯﯾﺒﺎﯾﯿﻬﺎﯼ ﮐﻮﭼﮏ را دﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭﻡ ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺯﺷﺘﯿﻬﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺎﺷﺪ !
ﯾﺎﺩﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ
ﺁﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺘﺸﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﻭﺳﺘﻢ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ !
ﯾﺎﺩﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ
ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭﻡ ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻧﻪ ﺁﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ !
ﯾﺎﺩﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ
ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﺧﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﺳﺮﻡ ، ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻗﻠﺒﻢ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻢ !
یاﺩﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ
سختی ﺭﺍ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﻧﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ...
تا از دل دیوانه ی شیدا بنویسم
ازغربت و تنهایی گلها بنویسم
خواهی که ببینی غم یک کوه پراز درد
بگذار برایت غم خودرا بنویسم
ای یوسف گمگشته بمان تا که برایت
از عشق جگرسوز زلیخا بنویسم
هرگاه که از چشم تو گویم غزلی را
کافیست فقط راز و معما بنویسم
با هر نفست زنده کنی جان ودلم را
بهتر که تورا همچو مسیحا بنویسم
در موج نگاهت شده ام گم چه کنم گر
این قصه به دیباچه ی دریا بنویسم
خواهی که بدانی من و این حال خرابم
یک عاشق دیوانه ی تنها بنویسم
از عشق تو می گویم و ترسی به دلم نیست
مجنون شدنم را چو به هر جا بنویسم
چقد اخه مسخره بازی در میارن برای یه فرم دادن
سلام
کــــاش....
دلها آنقدر پاک بود
که برای گفتن دوستت دارم
نیازی به قسم خوردن نبود.
.
خیلی فرق داره بین کسی
که واست وقت خالی میکنه
با کسی که هر وقت
بیکار شد میاد سراغت
.
دلم بهانه گیر شده
زندگــی مے خواهد...
عشــق مے خواهد...
سفر مے خواهد...
هوای تازه مے خواهد...
نه...
هیچکدام از اینها را
نمی خواهد...!
دلم تــو را مے خواهد