هیچڪے یهویے نمیره
اول شور و شوقش میره....
بعد امیدش....
بعد باورش.....
آخرسر هم خودش میذاره میره

تو زندگی مجبور نیستی به کسی
راجع به چیزی جواب پس بدی به غیر
از "وجدانت" اینو هیچوقت یادت نره!

با پول میتوان ساعت خريد، ولى زمان نه.
ميتوان مقام خريد، ولى احترام نه.
ميتوان كتاب خريد، ولى دانش نه.
ميتوان دارو خريد، ولى سلامتى نه.
میتوان رختخواب خرید، ولی خواب راحت نه ...
ارزش آدمها به دارایی نیست، به معرفت آنهاست.

حکایت است که ملانصرالدین زنش را هر روز کتک می‌زد.
از او پرسیدند چرا او را بی دلیل میزنی؟
گفت: من که نمی‌توانم برایش غذایی بیاورم، او را سفر ببرم، برایش لباسی بخرم یا وظیفه‌ی همسری به‌جا آورم.
پس او را می‌زنم که یادش نرود من شوهرش هستم...

این حکایت ما ایرانی هاست

در این دوره و زمانه، زن بودن سخت است
وقتی باید بلد باشی آشپز نمونه باشی
اما تنت بوی عطر فرانسوی را بدهد،
خانوم خانه دار باشی اما همزمان،
کارمندی بامسئولیت و متین باشی
مادری مهربان و باسواد باشی
و تازه بعد از تمام اینها بشوی معشوقه دلبر
که هیچ چربی اضافه ای روی اندامش نیست
و بلد است دل ببرد و مست کند
سخت است، اما می ارزد
وقتی مردش تمام ناز و اداها را خریدار میشود
می ارزد وقتی مدام صدای بم مردانه
در گوشش دوستت دارم را تکرار میکند
هر طور حساب کنی، باز هم به صرف است
وقتی پای عشق در میان است
وقتی مردش عاشقی را بلد است
زن عاشق، غر زدن بلد نیست
مهربانی بلد است
اگر زن غر میزند، ببینید
کجای کار عاشقی تان میلنگد

با اینڪہ ازم دورے
اما هر وقت دستمو میزارم رو قلبم
میبینم سر جاتی

ت بی‌نقش و نگارم
جز تو یار ندارم

تویی آرام دل من
مبر ای دوست قرارم

ز جفای تو حزینم
جز عشقت نگزینم

هوسی نیست جز اینم
جز از این کار ندارم

‏وقتی دوستیت با کسی تموم میشه ...
‏رازهایی که بهت گفته رو پیش خودت نگه دار .
‏به این میگن شرافت ...

ازتنـهایی بمیر امـا یہ...

رابـطہ اشـتباهـو ادامـہ نده

هر چہ جز خیال اول
قصد حریم دل ڪند
در نگشایمش بہ‌رو،
از در دل برانمش...