یار آن بود که صبر کند بر جفای یار
ترک رضای خویش کند در رضای یار

گر بر وجود عاشق صادق نهند تیغ
بیند خطای خویش و نبیند خطای یار

در یاد منی حاجت باغ و چمنم نیست
جایی که تو باشی خبر از خویشتنم نیست

اشکم که به دنبال تو آواره ی شوقم
یارای سفر با تو و رای وطنم نیست

این لحظه چو بارانِ فرو ریخته از برگ
صد گونه سخن هست و مجال سخنم نیست

بدرود تو را انجمنی گرد تو جمع اند
بیرون ز خودم راه در آن انجمنم نیست

دل می تپدم باز درین لحظه ی دیدار
دیدار ‚ چه دیدار ؟ که جان در بدنم نیست

بدرود و سفر خوش به تو آنجا که رهایی ست
من بسته ی دامم ره بیرون شدنم نیست

در ساحل آن شهر تو خوش زی که من اینجا
راهی به جز از سوختن و ساختنم نیست

تا باز کجا موج به ساحل رسد آن روز
روزی که نشانی ز من الا سخنم

ای دوست بیازار مرا هر چه توانی


دل نیست اسیری که ز آزار گریزد

من در این جای
همین صورت بی‌جانم و بس...
دلم آنجاست
که آن دلبر عیار آنجاست...

پرندگان هنگام پرواز مرز نمی شناسند
آدم ها
هنگام دوست داشتن
و آدم مرز را آفرید
تا تنهایی اش را کوچک کند.

سلام صبح زیبای شما بخیر

درد و دل کردن با بعضی آدما


مثل پر کردن اسلحه ایه
که قراره بعدا به سمت
خودت شلیک بشه !!

خوش به حال من ❣️
که با داشتن تو ❣️

خوشبخت ترین❣️
آدم روی زمینم

قدیما نمیدونم دل ما خوش بود ،
یا قدیما بیشتر خوش می گذشت !

نمیدونم سلامتی بیشتر بود ،
یا ما مریض نبودیم !

نمیدونم ما بی نیاز بودیم ،
یا توقع ها پایین بود ؟

نمیدونم همه چی داشتیم ،
یا چشم و هم چشمی نداشتیم !

نمیدونم اون موقع ها ،
حوصله داشتیم !
یا الان وقت نداریم !!!

نمیدونم چی داشتیم ،چی نداشتیم
ولی روزای خوبی داشتیم.

به نامردان نمی‌خندم،

که از مردان بدی دیدم

به نامردی قسم...

مردی در این دنیا ندیدم من!