🌹دستم را بگیر

🕊بے تو

🌹تمام دنیا را

🕊هم داشتہ باشم

🌹تهے دستم

هے تــو....

نمیدانــم نامت را چہ بگــذارم

مخاطــب خاص،تمام زندگے،

دلیـــل نفس کشــیدن

همـه وجود

یا تنهـــا عشقـــم ،

بہ هرنامے ڪہ باشے بدان

آرام برایت جان مے دهم

بخنــد جانم!
تــو
دلخوشیِ
روزهای
کسل‌ کننده‌ای....!

روزگار...
دنبال چہ میگردے؟؟
فال ما گرفتن ندارد!
حالمون مهم بود
ڪہ تو ماهرانہ گرفتے...

چشمِ زیبـای تـو صد رمز و معما دارد
قبـله ام سمتِ نگاهت سرِ حاشا دارد

زندگۍطعمِ غزلهای سپیدِ منو توست
بی حضورِ تـو مگر شعر چه معنا دارد

مینویسم که تورا درتبِ شب کم دارم
هرچه دل در خَمِ چوگانِ تو پروا دارد

تنِ من عطرِ دل انگیزِ تورا می خواهد
نفست هـم که مرا حُکمِ مسیحا دارد

غنچهٔ سرخِ لبت حُکمِ بهشتم شده و
حـرمـتِ عشق، مگـر آدم و حوا دارد

حکم دارم ببـرم، بانـوی عشق و غزلم
آخـر ایـن عشـق مگر آیه و فتوا دارد

دوستت دارم و انگار که رسوا شده ام
عاشقم این چه نیازیست که نجوا دارد

ﻋﻮﺍطفی ﮐﻪ ﺍﺭﮔﺎن‌های ﺑﺪﻥ ﺭﺍ ﺿﻌﯿﻒ می‌کند:

ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ، ﮐﺒﺪ ﺭﺍ ﺿﻌﯿﻒ می‌کند.
ﻏﻢ ﻭ ﻏﺼﻪ، شش‌ها ﺭﺍ ﺿﻌﯿﻒ می‌کند.
ﻧﮕﺮﺍﻧﯽ، ﻣﻌﺪﻩ ﺭﺍ ﺿﻌﯿﻒ می‌کند.
ﺍﺳﺘﺮﺱ، ﻗﻠﺐ ﻭ ﻣﻐﺰ ﺭﺍ ﺿﻌﯿﻒ می‌کند.
ﺗﺮﺱ، ﺑﺎﻋﺚ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ﮐﻠﯿﻪﻫﺎ می‌شود.

ﺟﻠﻮﮔﯿﺮﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻋﻮﺍﻃﻒِ ﻣﻨﻔﯽ می‌تواند ﺑﺎﻋﺚ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺷﻤﺎ شود، ﭘﺲ ﺧﻮﻧﺴﺮﺩ ﺑﺎﺷﯿﺪ.

دلم تنگ است از این دنیا
چرایش را نمےدانم

من این شعر غم افزا را
شبے صدبار مےخوانم

چہ مےخواهم از این دنیا
از این دنیاے افسونگر

قسم بر پاکے دریا
جوابم را نمےدانم

بهار زندگانے را
چندین بار بوییدم

کنون با غصہ مےگویم
خداوندا پشیمانم

دلم تنگ است از این دنیا
چرایش را نمےدانم

ما زنان وقتی عاشق می‌شویم
همه‌ی قلب و وجودمان را
به مرد محبوبمان می‌سپاریم؛
آنگونه که همه زیبایی‌ها و لذات دیگر در رابطه با او معنا می‌یابند.
اما شما مردان...
وقتی عاشق می‌شوید
تنها قسمتی از قلب و وجود خود را در اختیار زن محبوبتان می‌گذارید،
بقیه را برای موفقیت‌ها و کسب قدرت‌ها و خودخواهی خود نگه می‌دارید.
حرفی نیست،
شاید...
اگر ما هم مرد بودیم
چنین می‌کردیم؛
اما آنچه از شما می‌خواهیم این است که
آن قسمتی از قلبتان را
که به ما سپردید،
دیگر ملعبه هوسبازی‌هایتان نکنید!
ما به همان سهم
هر چند کوچک،
اگر زلال و اطمینان بخش باشد قانعیم.

رومن_رولان

عشقِ تو وقتی غزلهایِ مرا بوسیده است
تا به حال از من کسی شعرِ بدی نشنیده است

با منی مثلِ بهارِ سبز با گل، با درخت
شعرِ من با تو لباسِ تازه ای پوشیده است

تا تو را پیدا کنم این روزها ، غم سالها
بی توای گل روز و شب حالِ مرا پرسیده است

شد خبر دار از معمایِ جنونم هر کسی
نامِ زیبایِ تو را در شعرهایم دیده است

عشق هر جایی که نامش با تو می آید وسط
غم بساطِ خویش را از آن میان برچیده است

در مدارِ عشق با من حرفِ رفتن را نزن
قبله یِ من سالها سمتِ شما چرخیده است

شعرِ من در ذهنِ مردم تا ابد خواهد نشست

من نوشتم عشق، او وابستگی تفسیر کرد
حسرت و بغضِ عجیبی در گلویم گیر کرد

خواب‌ دیدم روحِ من دارد به دوزخ می‌رود
خوابگر کابوس من را خستگی تعبیر کرد

در نگاه آینه انگار می‌سوزد کسی
لعنتی این هم فقط درد مرا تکثیر کرد

کافرم یا اهل دین، دیگر چه فرقی می‌کند
مادرم حتی مرا در ذهن خود تکفیر کرد

در نگاهم ردِ پایِ آتشی جا مانده است
مولوی امثال من را مثل نی تصویر کرد

منطق دیوانگان را دوست دارم، این جنون
آخرش برد و مرا در گوشه‌ای زنجیر کرد