می خواهم با کمی دوست داشتن زندگی کنم...
زیر سایه خودم...
رها از آدم‌ها ...
و یادم بماند که "عشق" رویایی‌ست آزار دهنده، ...
که حتی اگر تحقق یابد انتهایش دلتنگی‌ست..
می خواهم حصارِ منطق را بکشم دورِ قلبم ِِ.
و با کمی بی‌تفاوتی غلظت احساساتم را تنظیم کنم...
نمی خواهم این دوست داشتنِ زیاد را ...
که آویزان می کند مرا از یک نگاه،
حرف، خاطره و تاب می دهد ...
مرا از اشتیاق به دلهره...
از دلهره به دلتنگی...
از دلتنگی به حماقت...
می خواهم که نخواهم...
"خواستنِ دیوانه وار"
با وجودِ "قانون ناماندگاری آدم‌ها"...
روزی در نقطه‌ای از تَقَلا و کشمکش...
به "خستگی" می‌انجامد....

شهد و شرابم تویی،جان وجهانم تویی
لاله ی سرخم تویی ،ورد زبانم تویی

رخ تویی نور تویی ،عاشق بی یار منم
شادی این خانه تویی،چشم و نشانم تویی

دیده تویی جان تویی عاطفه ی ناب منم
عشق کجا گم شده بود ،نام و جهانم تویی

مسجد ومیخانه کجاست ،خسته زاین راه منم
ناله ی این سنگ منم ، روح و روانم تویی

صدای این ساز تویی ،زمزمه ی آه منم
مست تویی،هست تویی،جام لبانم تویی

راه تویی،ماه تویی،عاشق بی پا منم
عشق تویی وصل تویی،درد نهانم تویی

آرامترین آرزویم🕊🍃
برایتان این است
هرگز با چشمهای
مـهربانتان 🕊🍃
نامهربانی روزگار
رو نبینید
شبتون شاد🕊🍃
دنیاتون قشنگ
و پر از عطر
گلهای با طراوت🕊🍃

🌸در حضور "خارها" هم میشود
یک "یاس" بود

🌸در هیاهوی مترسکها
پر از "احساس" بود

🌸می شود حتی
برای دیدن "پروانه ها"
شیشه های مات
یک متروکه را "الماس" بود

🌸کاش می شد
حرفی از " ای کاش "
ها هرگز نبود

🌸هر چه بود "احساس" بود
و "عشق" بود و "یاس" بود

کسی که اهل جنگیدن نیست ،
روی نـاکامی‌ها و محدودیت‌هاش
اسم های قشنگ میزاره:
تقدیر،
قسمت،
سرنوشت ،
اما تو که اهل جنگیدن هستی،
ایـن نام های قشنگ رو باور نکن،
تو بجنگ.
سرنوشت رو بـاید از سرنوشت . . .!

هرگز نا‌امید و تسلیم نشو...🤞🏼

(خوشتر از این)

خوشتر زاین نباشدخلوت به کنج دهلیز
آغوش یار شـیـرین، خُـرمـای بـعـدِ پاییز

پرواز سـوی کـوی یـارانِ خـوش بر و رو
با شعر و با تـرانـه با مرکبی چو شـبـدیز

چون عهدِ کورُشِ کِی دنیاهمه کنی طی
بی دغدغه ز ظلم و دلـها ز شوقْ لـبـریـز

نــوری ز در در آیــد ایــن آرزو بـــر آیـــد
آیدشهی چو کسرا یا خسروی چو پرویز

دنیا شودگلستان هرجا چو باغ و بُستان
دشـت کـویـر گـردد در یـزد عـیـنِ تـبـریز

نـادر شـود دو بـاره بـر آب و خاکِ ایـران
سلطان وپاک سازدکشور ز جیشِ چنگیز

عبدی_نعمتی_فداغی

ﺑﻌﻀﯽ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ
ﺧﻨﺪﻩ ﯼ ﺷﻤﺎ ﮐﻤﯽ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ،
ﻟﺒﺨﻨﺪﺗﺎﻥ ﮐﻤﯽ ﺩﺭﺧﺸﺎﻥ ﺗﺮ،
ﻭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺗﺎﻥ ﮐﻤﯽ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﻮﺩ...

ﺳﻌﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﺑﺎﺷﯿﺪ.

خاکی‌ام بس که زمین خوردم و غفلت کردم
آه ، دیگر به زمین خوردنم عادت کردم

چقدر توبه شکستم، چقدر برگشتم
چقدر پیش تو احساس خجالت کردم

جای تو دل به همه دادم و خارم کردند
رحم کن بر منِ ساده که حماقت کردم

دارد این عمر تلف می‌شود و می‌بینم
نه شدم عابد درگاه، نه همت کردم

دستِ احسانِ تو را پس زدم و کج رفتم
جای تو با خودِ ابلیس رفاقت کردم

به امانت شرف و ثروت و جاهم دادی
منِ آلوده خیانت در امانت کردم

یاد بی‌کس شدنم، یاد تو افتادم من
سرِ این سفره فقط صحبت حاجت کردم

نظری کن که دگر سمت معاصی نروم
خسته‌ام بس که از این نفس شکایت کردم.

💞بعضی از آدم ها
انگار از بهشت آمده اند ...
یک جورِ عجیبی خوبند ،
امن اند ، آرام اند ، دلنشین اند ...
کنارشان می توانی خیلی
راحت و بدونِ هیچ تکلّفی ؛
خودت باشی !
من این آدم ها را دوست دارم ،
آدم هایِ مهربان و اصیلی ؛
که حالِ دنیایمان را خوب می کنند ... !

کاش می دانستی یک زن از لحظه ای که "دوستت دارم" می گوید
از لحظه ای که بوسیده میشود ، از لحظه ای که به آغوش کشیده میشود،
دیگر خودش نیست
می شود تو ، میشود با هم بودن...
آن لحظه که ترکش می کنی ، دو نیم اش می کنی
و یک نیمه اش را با خود می بری!
نگو زمان همه چیز را حل می کند
که زمان، تنها، کند می کند
جستجوی او را برای یافتن نیمه دیگرش
نگو فراموش کن ، که او یک چشمش همیشه
باقی می ماند به نیمه رفته دیگرش...


‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌