در كتــــــاب قطور زنــدگی ،

سطری باشيم به ياد ماندنی ،

نه حاشيــه ای از ياد رفتنی...

آسمان صاف
وزمین سرد
ودرختان سرسبز...
جاده
از بوی دل انگیز
هوایت خالیست...

کلبه ای ڪه
در آن مهربانی هست
و ساکنینش می خندند
بهتر از کاخی ست
که مردمانش دلتنگ هستند.

کلبه زندگیتان
گرم به عشق و محبت

برای آشغال بودن راه های زیادی هست
ولی هیچ کدوم به اندازه ی
تظاهر به دوست داشتن، کثیف نیست

تو تنها نموندی ڪه حال دل بی‌قرارو بفهمی
عزیزت نرفته ک تشویش سوت قطارو بفهمی ..

عقل می گوید ،
فراموشی ...!

دل می گوید ،
دوست داشتن ...

و من در این میان ،
خوب می دانم ...

نه می توان ،
فراموش کرد ...

و نه می توان ،
دوست نداشت ...

تنها باید صبور بود ،
و صبوری کرد ...